Kel ölünce sırma saçlı, kör ölünce badem gözlü oluyor
Halk arasında meşhur bir sözdür. Bu sözü genelde hayatta olan, ama hayatı zulümle, isyanla, günahla ve inançlara hakaretle geçmiş kimseler için kullanılır. Yani adam hayattayken her türlü haltı işlemiştir. Fakat ölünce, yaşamında yanında olan veya karşısında olan bilumum ahmaklar, hem fikir olmuşçasına adama övgüler yağdırırlar ve ona haddinden fazla methiyeler düzerler.
Bazıları var ki, hayattayken İslam’a, Müslümanlara elinden gelen hakareti yaptığı ve inançlarla hayatı boyunca alay ettiği halde, ahmak Müslümanlar buna riyakarane methiyeler düzerler ve bu adamın cenaze namazını bile kılarlar. İşte arif olan atalarımız bunun içindir ki; ‘kel ölünce sırma saçlı, kör ölünce badem gözlü’ tabirini kullanmışlardır.
Son yüz yıldır maalesef bu uygulama artarak devam ediyor ve hayattayken alenen İslam düşmanlığını meslek haline getirmiş bazı önemli zevatın bu övgülere layık görülmesi ya katmerli bir ahmaklık yada katmerli bir riyakarlıktır. Her iki tutum da bir karakter bozukluğudur.
Geçtiğimiz günlerde ölen bazı kimseler için, bazı sanatçı bozuntuları utanmadan sıkılmadan hala bu tutumlarına devam etmelerine rağmen, bazı sözde inançlı kesimin bu gibi zırva adamalara müsamaha ile bakması adeta bir akıl tutulması anlamını taşır.
Adamın inancı o kadar bozuk ki, bazı sanat camiasından ölen kimselerin ölünce birleşerek, orada kafa çektiği hezeyanında bulunmuş ve sanki alkoliklerin cennetlik olduğu hükmüne varmış ve inançlı insanlara da alenen hakaret etmiştir. Böyle kimselerin toplumdan soyutlanması gerekirken, zahiren inançlı gibi görünen kimseler tarafından hala rağbet görmesi çok manidardır. İşte böyle kimselerin ya inançları tamamen zayıflamış ya da inançları bozulmuştur.
