Özellikle Osmanlı'nın son dönemlerinde başlayıp Cumhuriyetle birlikte hız kazanan kültürel erezyona maruz kalma ve dil bozulması, buna katkı sunan dış güçler ve içimizdeki onların bizden olan destekçileri sayesinde, millet olarak adeta özümüzden uzaklaştık.
İletişim vasıtalarının yaygınlaşması, bilgiye ulaşımın kolaylaşması ve toplumsal kültürel etkileşim imkanlarının çoğalması ile dejenere olan yeni nesil, bundan otuz yıl önce konuşulan dilin birçoğunu bilmiyor ve o günki gelenek ve göreneklerden ise tamamen bihaber yaşıyor.
Çevrenize baktığımızda, sözde öz kültürümüzü muhafaza ve yaşatmakla sorumlu ve hassas olan kimseler bile, özenti hastalığına yakalanmış veya işyerinin ismini yada başka şeylerin isimlerini İngilizce yapmayı adet haline getirmiştir.
Sorsanız adama sözde milliyetçi ve muhafazakar, ama kullandığı argümanlar ise hep ecnebi. Demek insanı kültürel erezyona maruz bırakan ve en çok etkileyen şeyin, çevre faktörleri ve özenti olduğudur.
Bu yüzden devletin, eğitime, müfredata önem vermesi ve çevre faktörlerinin bu tür etkileşimine mâni olması gerekir.
